Heto na naman ako sa harap ng computer ko, wala naman akong maisipang gawin o di kaya’y mag-internet lang buong oras. Tinatamad ako ngayon mag play ng games sa computer. Open ko kaya ang Microsoft Word, ano naman kaya ang i-type ko?
Tula…? Kuwento…? Antok na nga ako sa kakaisip pero ayaw ko pa rin i-close ang computer ko.
Ang totoo talaga, alas tres pa (ng umaga) ang tulog ko. Yan ang oras ng tulog ko kase nga may oras din ang gising ko sa umaga. Bilang ko ng lima hanggang anim na oras ang tulog ko. Sa loob ng limang oras na tulog e nagigising na ako ng kusa, ‘nauuna pa nga ako sa alarm ko’, tapos humihirit pa ako ng isang oras- ‘pero bihira lang yun hehehe’.
Nung una’y wala akong internet connection, puro lang ako edit ng mga pictures, or magcollect ng mga songs at makinig, or madalas nalilibang ako sa paggawa ng video clips using the windows movie maker and some games.
Pero ngayon, may internet na ako at ngayon ko lang na-realized na totoo pala ang sabi ng iba na “what is the use of computer without internet connection?” Since na nag-connect ako, I fells I connected to the whole world and I’m not alone anymore in my room. I can able to talk with my friends via chatting. And how wonderful that computer technology brings today, akalain mo, natagpuan ko kung saang lupalop ng mundo naroon ang mga friends kong matagal ko nang di nakikita, in fact, di ko na inisip na makikita ko pa sila ulit. But by today’s technology I have found them through internet.
Thanks for the people who invented this computer and internet. It’s a BIG help.
At ang nagpakulay ng mundo ko ay nang matutunan kong mag-create ng sarili kong room sa web at blogging. Parang pakiramdam ko’y napakalaya ko o ang luwang ng space ko sa mundo. Kase, lahat ng naiisip ko, lahat ng gusto kong sabihin ay nagagawa ko sa blogs ko. Yung mga bagay na gusto kong i-share sa mundo ay nagagawa ko ngayon.
Pag-uwi ko galing sa trabaho ay diretso open ang computer ko, checking my emails and my blogsites. And you know? Nawawala ang pagod ko lalo’t kapag nalaman kong may nagbabasa rin pala ng mga kabaliwan ko sa blogs. Daig ko pa ngayon ang “ADIK” sa computer. Boring ang isang araw ko kapag hindi ako nakaharap sa computer, OMG!
Ok, marami na pala akong nasabi eh, kanina lang wala akong maisipang gawin, katapos ko lang kase mag post sa mga blogsites ko, tulog na rin mga ka-chat ko.
Huummmnn…antok na rin ako, owkie mga Bro’s, sana post message nyo rito kung mapadaan kayo rito ha.
See Ya!!
Tula…? Kuwento…? Antok na nga ako sa kakaisip pero ayaw ko pa rin i-close ang computer ko.
Ang totoo talaga, alas tres pa (ng umaga) ang tulog ko. Yan ang oras ng tulog ko kase nga may oras din ang gising ko sa umaga. Bilang ko ng lima hanggang anim na oras ang tulog ko. Sa loob ng limang oras na tulog e nagigising na ako ng kusa, ‘nauuna pa nga ako sa alarm ko’, tapos humihirit pa ako ng isang oras- ‘pero bihira lang yun hehehe’.
Nung una’y wala akong internet connection, puro lang ako edit ng mga pictures, or magcollect ng mga songs at makinig, or madalas nalilibang ako sa paggawa ng video clips using the windows movie maker and some games.
Pero ngayon, may internet na ako at ngayon ko lang na-realized na totoo pala ang sabi ng iba na “what is the use of computer without internet connection?” Since na nag-connect ako, I fells I connected to the whole world and I’m not alone anymore in my room. I can able to talk with my friends via chatting. And how wonderful that computer technology brings today, akalain mo, natagpuan ko kung saang lupalop ng mundo naroon ang mga friends kong matagal ko nang di nakikita, in fact, di ko na inisip na makikita ko pa sila ulit. But by today’s technology I have found them through internet.
Thanks for the people who invented this computer and internet. It’s a BIG help.
At ang nagpakulay ng mundo ko ay nang matutunan kong mag-create ng sarili kong room sa web at blogging. Parang pakiramdam ko’y napakalaya ko o ang luwang ng space ko sa mundo. Kase, lahat ng naiisip ko, lahat ng gusto kong sabihin ay nagagawa ko sa blogs ko. Yung mga bagay na gusto kong i-share sa mundo ay nagagawa ko ngayon.
Pag-uwi ko galing sa trabaho ay diretso open ang computer ko, checking my emails and my blogsites. And you know? Nawawala ang pagod ko lalo’t kapag nalaman kong may nagbabasa rin pala ng mga kabaliwan ko sa blogs. Daig ko pa ngayon ang “ADIK” sa computer. Boring ang isang araw ko kapag hindi ako nakaharap sa computer, OMG!
Ok, marami na pala akong nasabi eh, kanina lang wala akong maisipang gawin, katapos ko lang kase mag post sa mga blogsites ko, tulog na rin mga ka-chat ko.
Huummmnn…antok na rin ako, owkie mga Bro’s, sana post message nyo rito kung mapadaan kayo rito ha.
See Ya!!
binabati ko pala
ReplyDeleteang dona rasario annex
un lng mga gago kau